(tworzący całość)

См. также в других словарях:

• jeden — + jedna, jedno jedni, odm. jak przym. 1. «liczebnik główny oznaczający liczbę 1» Jeden kandydat. Jeden grosz. Jedna sztuka. Rękawiczki z jednym palcem. ∆ Jedna druga, jedna trzecia, jedna dziesiąta «połowa, trzecia, dziesiąta część czegoś» ◊… …   Słownik języka polskiego

• całościowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} dotyczący całości czegoś, tworzący całość; kompleksowy : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jakaś sytuacja wymaga całościowych rozwiązań. Całościowa wizja świata. Całościowy układ kompozycyjny. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• enklityka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. enklitykayce, jęz. {{/stl 8}}{{stl 7}} wyraz nieakcentowany, tworzący całość akcentową z poprzedzającym go wyrazem akcentowanym <gr.> {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• jeden — I {{/stl 13}}{{stl 8}}licz. odm. jak przym. IIIb, M. ż jedna, n jedno {{/stl 8}}{{stl 7}} najmniejsza z liczb naturalnych; jedność, jednostka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Jeden człowiek, pies, wóz. Jedna kobieta, owca, sukienka. Jedno dziecko, okno.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kompletny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, kompletnyni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tworzący całość z danych elementów, z jakiejś dziedziny; stanowiący komplet, zupełny, wyczerpujący, całkowity : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• werset — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. wersetecie {{/stl 8}}{{stl 7}} wyodrębniony graficznie fragment tekstu, tworzący całość znaczeniową i rytmiczną (zwykle w tekstach biblijnych, Koranie i innych tekstach religijnych) : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• harmonijny — «tworzący estetyczną całość, oparty na właściwych proporcjach; zharmonizowany, zgrany; przyjemnie brzmiący; zgodny» Harmonijna prostota. Harmonijne połączenie barw, stylów. Harmonijne tony, głosy. Harmonijne współżycie, łączyć się w harmonijną… …   Słownik języka polskiego

• z- — {{/stl 13}}{{stl 8}}(w wyrazach, których tematy zaczynają się na samogłoskę, spółgłoskę dźwięczną oraz s, sz, h) {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przedrostek tworzący czasownik oznaczający osiągnięcie celu, skutku …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przy- — 1. «przedrostek tworzący czasowniki pochodne od czasowników (niekiedy od innych wyrazów) oznaczający najczęściej» a) «osiągnięcie celu przestrzennego, bliskości, sąsiedztwa czegoś, np. przybiec, przynieść, przyciągnąć, przyprowadzić, przypłynąć»… …   Słownik języka polskiego

• u — I 1. «litera oznaczająca samogłoskę u» ∆ U otwarte «u zwykłe w odróżnieniu od ó» 2. «samogłoska ustna, wymawiana przy znacznym wzniesieniu tylnej części języka ku podniebieniu miękkiemu, z silnym zwężeniem i zaokrągleniem warg» II «przyimek… …   Słownik języka polskiego

• organizm — m IV, D. u, Ms. organizmzmie; lm M. y «twór roślinny lub zwierzęcy, którego poszczególne części i struktury tworzą zharmonizowaną pod względem funkcjonalnym całość, wykazującą wszelkie cechy życia (przemiany materii, zdolności wzrostu, rozwoju i… …   Słownik języka polskiego